Al wandelend op de Thaborvlakte in het Noordhollands Duinreservaat bij Bergen aan Zee, stuit je op een sierlijk rond gebouwtje met een zwaar koepeldakje. De ingang wordt door schuin oplopende muurtjes beschermd. Waarom staat het daar? Waarom is het zo zwaar gebouwd? Net een bunkertje… In het koepeltje vind je verder niets. Toch stond er ooit een pomp in voor drinkwater voor de oorlogspaarden van de Duitse bezetter. Het gebouwtje valt net als talloze andere resten van de Atlantikwall onder de ‘archeologie van de Tweede Wereldoorlog’. De pomp zelf is meteen na de oorlog gesloopt. Alleen het huisje met zijn gekromde ingang ter bescherming tegen bomscherven of kogels uit boordgeschut van geallieerde vliegtuigen staat er nog. Archeologische voorwerpen bewaren hun eigen verhalen over het verleden. Met wat extra historisch onderzoek geef je ze het woord. Dat doet Dirk Nolsen tijdens een boeiende fiets- en wandeltocht (Bergense Kroniek september 2017).
Zo is een bunker een herinnering in beton aan de oorlogsjaren van terreur en onderdrukking. Maar ook aan de angst van Duitse soldaten die het misschien wel in hun broek deden terwijl ze de zee af speurden. Ook vertelt de bunker over aannemers uit onze regio die flink aan de bouw van deze enorme kolossen van baksteen en beton verdienden. Terwijl we terug naar onze fiets lopen, knisperen stukjes puin onder onze schoenen. Zelfs deze verharding van een eenvoudig duinweggetje is een archeologisch object. Het vertelt hoe romantische duinpaden werden verbouwd tot transportwegen voor materialen en militairen. En dat dat gebeurde met puin van de prachtige gebouwen uit Bergen aan Zee, die de Duitsers voor hun Atlantikwall afbraken.
Zin in een Fiets-Wandel-Memorytour WO 2? Bestel op onze webshop www.hvb-nh.nl de Bergense Kroniek (september 1917) themanummer 13.
Bron: Flessenpostuitbergen.nl
