De rechtbank Noord-Holland veroordeelt een 54-jarige man tot 10 jaar gevangenisstraf voor doodslag op zijn echtgenote en het verbranden en wegvoeren van haar lichaam. Hij heeft in april 2023 zijn vrouw gedood in Bovenkarspel en probeerde daarna haar dood te verhullen. Na de celstraf krijgt hij een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel opgelegd. Ook moet hij de nabestaanden in totaal 55 duizend euro betalen aan schadevergoeding.
Overlijden
De relatie van de man en de vrouw stond al enige tijd onder spanning. In de ochtend van 10 april 2023 is het slachtoffer naar de schuur gegaan en dacht de verdachte dat zijn vrouw hem wilde verlaten. De verdachte is achter haar aangegaan. Zij waren samen in de schuur en de vrouw is daar om het leven gekomen doordat met kracht haar neus, mond en hals zijn dichtgedrukt Na haar dood heeft de verdachte geprobeerd haar lichaam te verbranden. Vervolgens legde hij haar lichaam in de achterbak van de auto en reed hij, naar eigen zeggen, naar een voetbalvereniging om daar in haar bijzijn zichzelf van het leven te beroven. Omdat het daar te druk was, is hij terug naar huis gereden. Ondertussen gaf de verdachte zijn vrouw als vermist op bij de politie.
Oordeel van de rechtbank
De rechtbank vindt doodslag bewezen en stelt ook vast dat er sprake is van het verhullen van haar dood. De verklaring dat de verdachte na haar dood zelfmoord wilde plegen, gelooft de rechtbank niet. Het heeft nog bijna drie dagen geduurd voordat de politie hem aanhield en in die periode heeft hij geen zelfmoordpoging gedaan. In die drie dagen liet hij wel iedereen denken dat zijn vrouw was weggelopen na een ruzie. Zelfs nadat hij was aangehouden, bleef hij iedere betrokkenheid bij haar dood ontkennen en probeerde hij nog de suggestie te wekken dat een ander verantwoordelijk zou kunnen zijn voor haar overlijden.
De verdachte heeft zijn echtgenote, de moeder van zijn kinderen, van het leven beroofd. In een opwelling heeft hij het slachtoffer haar adem ontnomen, toen hij dacht dat ze bij hem wegging. De verdachte lijkt constant bang te zijn geweest dat zijn echtgenote hem zou verlaten en kon dit niet verdragen.
De verdachte heeft een onomkeerbaar verlies en leed toegebracht aan de nabestaanden, zoals ter zitting is gebleken uit de slachtofferverklaring van één van zijn zoons. De zoons moeten omgaan met de wetenschap dat hun moeder door toedoen van hun eigen vader niet meer in leven is. Dat de verdachte geen openheid van zaken heeft gegeven over waarom en hoe hij hun moeder heeft gedood, bemoeilijkt de rouwverwerking van de nabestaanden.
De rechtbank houdt rekening met een verminderde toerekeningsvatbaarheid en een blanco strafblad en vindt daarom een gevangenisstraf van tien jaar passend. De verdachte krijgt geen tbs met voorwaarden, omdat dat alleen kan als er maximaal vijf jaar gevangenisstraf wordt opgelegd, en dat zou geen recht doen aan de ernst van de feiten en het leed van de nabestaanden. In plaats daarvan legt de rechtbank hem een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel op. Met deze maatregel kan toezicht op de verdachte worden gehouden na afloop van zijn gevangenisstraf.
